Las Vegas - België

Ook op zondag zijn we nog een dag in Las Vegas. De dag begint met lang slapen. Daarna gaan we zoals "echte" toeristen op de hop-on hop-off bus: pokkeduur en echt oppervlakkig. Deze bus brengt ons wel naar het beroemde Las Vegas welcome bord... op 200 meter van ons hotel. We stappen op verschillende plaatsen af om de "bezienswaardigheden" - allemaal hotels - te bezoeken. Het is al na 4 uur als we terug zijn in ons hotel. We gaan nog even zwemmen en daarna doen we nogmaals de Strip (te voet). We pikken de show van Tresure Island en uiteraard de beroemde fonteinshow van Palazzo hotel (opnieuw) mee. Op muziek van Bocelli (con te partiro) sluiten we aan de fontein onze vakantie af... Kan het symbolischer?

Ja, over de maandag kunnen we kort zijn: we zitten op het vlieg richting België... Het inleveren van de wagen verloopt heel soepel: gewoon de sleutels afgeven. Geen enkele opmerking en dat terwijl we er 31 dagen in geleefd hebben. Wat een verschil met IJsland. Ook op de luchthaven gaat alles veel vlotter dan in België: Instappen in Las Vegas en Chicago samen duurt minder lang dan uitstappen in België...

Beide landen wisten ons te boeien en we zagen veel moois... Besluiten in enkele woorden is moeilijk maar we blikken tevreden terug.

Tijd om de foto's en video's te verwerken... Dat wordt een enorme opdracht!

Grand Canyon NP - Las Vegas

De wekker staat om 5.45 uur want om 6.30 uur willen we de zonsopgang meemaken aan het Yopi point te bereiken na een ritje met de West Rim Shuttle. Helaas: het regent… Mieke zegt dat het al regent sinds 2 uur deze nacht. Vertrekken om een mooie zonsopgang heeft geen zin. We blijven ligggen. 45 minuten later, geen beterschap… Iemand zin om in de regen naar het Yopi point te gaan? Neen? We blijven liggen. 45 minuten later: het regent… Iemand zin? Neen? Uiteindelijk staan we half acht op, gaan ontbijten en draaien onze rug naar de Grand Canyon, op naar nieuwe horizonten… Er is ergens een spreuk van “steken waar de zon nooit schijnt”… Ontgoocheld over Grand Canyon NP gaan we – een stukje over route 66 -  naar Las Vegas. Het blijft regenen tot we een uur uit het National Park zijn.

Route 66 brengt ons enkele mooie fotostops. Vergane auto’s en servicestations, gerestaureerde auto’s… alles draait hier rond de vermaardheid van deze autoroute van Chicago naar Los Angeles. Uiteindelijk volgen we deze route een 100-tal km en middagmalen in een typisch Amerikaans wegrestaurantje. Dan is het niet ver meer naar Las Vegas maar aan de Hoover Dam staan we nog een uurtje in de file (onze eerste buiten de kijkfiles in Yellowstone).

We naderen Las Vegas vanuit de heuvels en zien ons hotel al vanuit de hoogte… De piramide van het Luxor hotel is er van ver uit te halen. Over de Las Vegas boulevard (zeg maar “de strip”) bereiken het hotel. Via de ingang kom je in de gokhal en dan pas kan je inchecken. Het duurt een tijd eer we onze kamer vinden: zo’n doolhof. Om 6 uur beginnen we onze avondwandeling, gewapend met statief en camera. We komen ogen te kort om de glitter en glamour te aanschouwen. Parijs lichtstad? Via corridors van over straat aanschouwen we lichtreclames in alle soorten en kleuren. We zien Parijs, Venetië, Rome. Zomers gekleed lopen de vrouwen op straat en overal staan verkopers water te verkopen want het is warm…

Elk hotel heeft honderden winkeltjes met merken die je bij ons alleen in de duurdere winkelstraten ziet. Aan het Belagio hotel is er om het half uur een show op het water met spuitende fonteinen, wat verder is er om het uur een spuwende vulkaan of een piratenshow. In Venetië varen de gondels… Het houdt niet op.

Moe gewandeld bereiken we opnieuw het hotel en gaan slapen. Uiteindelijk slenterden we meer dan 5 uur langs de strip.

Monument Valley - Grand Canyon NP

Half acht worden we afgehaald om met een jeep diep in Monument Valley gebracht te worden. hotsend over de keien bereiken we de plaats waarvoor de kinderen een horseback riding tour van twee uur geboekt is. Wij worden ondertussen in een minibus door het natuurpark geleid. We zien verschillende “monumenten” met ronkende namen zoals de “three sisters”, “The totem pole”,”The coyote” enzovoort. Ondertussen stoppen we ook enkele keren aan stalletjes waar de Natives hun koopwaar aan de man brengen. Het is al bijna middag als we uitchecken en vertrekken richting Grand Canyon. We winnen opnieuw een uur door de klok een uurtje terug te draaien en om 4 uur staan we aan de oost ingang van de South Rim. Ondertussen hebben we gemiddagmaald in een McDonalds. Het weer is net als gisteren: zonnig in de voormiddag met opkomend onweer rond de middag. Daardoor geeft de Grand Canyon niet weer wat we ervan verwacht hebben. We vinden het maar een Canyon. Diep is hij wel, maar de kleuren die we kennen van de vele foto’s komen niet tot hun recht. Twee of drie autostops later zijn we dan ook bij Canyon Village waar we inchecken in de Maswik Lodge. Omdat we Yaki Point niet met de auto konden bereiken (shuttle verplicht) en we nog wat tijd over hebben voor het avondmaal, gaan we er met de bus heen. Dit is een avontuur op zich. Iets wat we met de auto op 10 minuten kunnen, kost met de shuttle een uur. Met het vallen van de avond zagen we in de verte een licht opklaring, maar deze is niet voldoende om ons op het Yaki Point een waauuw gevoel te geven. Weeral pech met het weer. Hopelijk hebben we morgenvroeg meer geluk met het weer. Na een eenvoudig avondmaal zitten we om half negen al in onze lodge. Het is hier kwart voor acht donker geworden. 

Page - Monument Valley

We slapen nog eens uit en staan pas op om 8 uur. Na het ontbijt in het hotel zelf, vertrekken we naar de Horse Shoe Canyon. We zien er de Colorado River in een diep uitgesneden kloof meanderen. Omdat we nog wat tijd over hebben voor onze volgende reeds geboekte excursie, bezoeken we eens een Wal*Mart. We zitten al enkele dagen zonder klein bakske, dus kopen we daar een nieuwke: een Nikon Coolpix. Ja, in Grand Teton is ons Colruytbakske gesneuveld na een valpartij.

Om 11 uur is het verzamelen geblazen voor de fotosafari naar Antilope Canyon: dit is een 500 m lange kloof waar nog een beetje zonlicht in valt dat voor schitterende kleuren zorgt 40 m lager. Met een Zwitsers legervoertuig worden we erheen gebracht (de kloof ligt 5 km off-road in Navajo gebied). Onder begeleiding worden we er rond geleid. Geert en Thibaut maken ongetwijfeld mooie beelden. 2 uur later worden we teruggebracht naar Page.

Half 3 vertrekken we naar Monument Valley (2 straten verder J maar toch wel een kleine 2 uur rijden L). Bovendien moeten we de klok 1 uur doordraaien: Navajo Country doet niet mee met de zomertijd van Arizona, ze volgen liever de zonnetijd. We checken in in het View Hotel. Wat een uitzicht vanop het balkon! We zien het Westernlandschap zoals we het al zo dikwijls in de films gezien hebben. Enig!

Op aanraden van een gepensioneerde collega van papa rijden we de Valley of Gods road. Dit is geen reservaat zoals Monument Valley, maar al even schoon. De dirt road (onverharde weg) brengt ons langs schitterende stenen kathedralen. Dreigende wolken en een pas gepasseerd onweer maken het landschap extra aantrekkelijk. “Enkel in het begin ligt de weg wat moeilijk.” had Henri gezegd. 

Onderweg moeten we verschillende keren door mini flash floods (plots opkomende riviertjes) tot we halverwege voor een echte flash flood komen te staan. Geen doorkomen aan zonder 4x4: we proberen zelfs niet. Noodgedwongen maken we rechtsomkeer en keren terug naar het hotel. We zijn net op tijd terug om Monument Valley te zien bij zonsondergang. Daarna gaan we eten in het View restaurant.  

Zion NP - Page

We staan op om 7 uur. Na het ontbijt bezoeken we met de shuttle nog de Patriarchs. Het is al na 9 uur wanneer we Zion NP verlaten op dezelfde manier als we gekomen zijn. Zion Canyon is uitgesleten door een rivier: we rijden uit de canyon en rijden weer op het plateau met de mooie rotsformaties. Via Kanab, waar we inkopen doen, rijden we richting Page. Deze namiddag staat Coyote Buttes North met “The Wave” op het programma. Erosie heeft hier op schitterende wijze haar werk gedaan en om het gebied te beschermen is de toegang beperkt tot een honderdtal personen per dag. Wij komen er slechts negen tegen het lijf. Wij hebben al maanden op voorhand het bezoek aan dit gebied vastgelegd door middel van een loterij bij het bureau voor landmanagement. Via de gps vinden we de juiste afslag, want er staat geen enkele wegwijzer naar dit gebied. Op z’n IJslands hotsen we een tiental mijl over de keien en door de putten. We hebben wel geen 4x4, maar het lukt tot we voor een modderige beek komen te staan. Na verkenning, rijden we erdoor zonder problemen. Eenmaal op de parking staan er 2 auto’s en moeten we ons inschrijven in een logboek. We nemen 10 liter water mee en vertrekken met alleen de beschrijving die ons thuis toegestuurd werd. Hier is namelijk geen enkele weg gemarkeerd. We volgen de instructies geïllustreerd met foto’s nauwgezet op. En het lukt ons aardig om de 5 km te wandelen. We mislopen slechts één keer, maar terugkerende mensen brengen ons op het juiste pad. voetsporen volgend en steentorentjes zoekend, bereiken we onze eindbestemming. Onderweg was het verschrikkelijk heet (het zweet liep onze buik naar omhoog), maar op de eindbestemming is de zon weg. Een dik wolkendek verhindert het maken van mooi belichte foto’s. Het begint zelfs wat te druppelen. Hier en daar zien we een stukje blauw aan de lucht en zodoende besluiten we om een halfuur te wachten. Net als dat voorbij is, breekt de zon door voor een halfuurtje. Genoeg om mooie beelden te maken. Ondertussen is het half vijf en vatten de terugtocht aan. We zien niemand meer buiten een hoop hagedissen. Door een schitterend landschap bereiken we opnieuw de auto waarna we naar de hoofdweg terugkeren. We hebben in totaal 9 liter water verbruikt op deze tocht. Op weg naar Page stoppen we nog verschillende malen om het landschap te fotograferen. Om 19 uur komen we aan en mogen we de klok een uur terugdraaien. Ruim de tijd om er een heerlijke zomeravond van te maken. We gaan Mexicaans eten en daarna gaan Thibaut en Geert nog zwemmen in het buitenzwembad van het hotel. Op straat is het nog heerlijk zwoel. Terwijl het al een uur donker is, halen we nog een temperatuur van 82°F.    

Bryce NP - Zion NP

Hi folks,

Deze morgen staan we op om 6 uur. We snellen ons in onze kleren om naar de zonsopgang te gaan kijken nabij Sunrise point. We zien de zon als een prachtige rode bol opkomen die de hoodoos goudgeel kleurt. Als we terug komen in ons motel vieren we Danièle haar verjaardag. Dankzij haar cadeautje mag ze een extra onderbroek vuilmaken. Rond 9 uur vertrekken we richting Zion NP. Weer komen we in een volledig nieuw landschap terecht: ongezien hoe erosie hier haar werk gedaan heeft. Nu eens geen Hoodoos maar rotsen in alle kleuren. Na een bezoek aan het visitor center, rijden we rond de middag naar Zion Lodge. Dit is alleen toegelaten voor mensen die er overnachten: alle andere autoverkeer is verboden in de hoofdvallei. We laten er de auto achter en stappen op de shuttle die ons naar “Grotto” brengt, waar onze hoofdwandeling start: “Angels Landing”… Angels Landing is een wandeling op een smalle richel waarbij we 500 m klimmen. In de brandende zon (100° F) beginnen we aan de wandeling. Al snel hebben we dorst. Gelukkig hebben we 6 liter water mee. Als we bijna aan de top zijn, wordt het pad smaller en smaller en de afgrond dieper en dieper. De tocht gaat verder met kettingen op de richel. Mama en papa besluiten om op 0.5 mijl van de top niet meer verder te gaan omdat het te smal wordt en papa aan “een vorm van hoogtevrees” lijdt. De kettingen zijn geen overbodige luxe: langs beide zijden is het loodrecht naar beneden (500m) en het pad is op sommige plaatsen nauwelijks een meter breed. Op de top hebben we een prachtig zicht over de Zion Valley. Wat een kick: fun voor zij die geen hoogtevrees hebben. We kunnen begrijpen dat de engeltjes hier op aarde neerstreken. Rond 4 uur zijn we opnieuw aan de shuttle. We gaan naar de Lodge, maar voor we inchecken, vullen we de vochtreserves weer aan op een terrasje (de 6 liter dronken we in die 3 uur gemakkelijk op). Papa drinkt o.a. één liter cola. Op de parking is het ondertussen 118° F. Nadat we geïnstalleerd zijn in de kamer en nadat we ons verfrist hebben nemen we de Shuttle naar het einde van de canyon. Daar doen we nog een kleine wandeling tot aan de Narrows (vanaf daar start een wandeling door het water). We stoppen dan nog 2 keer voor we opnieuw aankomen bij de lodge. Om 8 u 45 gaan we eten. Deze keer is het een feestmaal, want we nemen een dessert voor Danièle haar verjaardag. Hip hip hoera!!!  

Bijkomende info over de Angels Landing Trail: http://www.zionnational-park.com/images/albums/index21.htm

Brian Head (NM) - Bryce Canyon NP

We kunnen slechts aan de ontbijttafel om 8 uur: vroeger gaat het restaurant niet open. Ja, dat heb je wanneer je tussen allemaal rijke gepensioneerde mensen logeert… ;-) We zitten namelijk in iets wat op een luxe kuuroord gelijkt. Dit maakt dat we slechts om 9 uur aan Cedar Breaks aankomen, zo’n 10 km van onze slaapplaats. We maken mooie beelden in volle zon. Onze volgende stop is de Red  Canyon op een boogscheut van Bryce Canyon. Nog steeds volle zon. Op de middag  komen we aan in Bryce.  Jammer, maar de eerste dreigende wolken zetten op. We kunnen nog enkele viewpoints bezoeken in volle zon, maar dan wordt het bewolkt. Aangezien we op 2.700 meter zitten, zien we het weer rondom ons: diverse buien en regelmatig bliksemschichten. Aangezien  het onweer steeds in de verte blijft, werken we onverstoord ons programma af: we doen ook de Navajo trail: in plaats van het landschap steeds van boven te bekijken, dalen we af tussen de Hoodoos. Het is een prachtige wandeling. Jammer dat de zon niet van de partij is, maar we zijn al blij dat het onweer uitblijft. Na de wandeling, gaan we vroeg eten in de Cedar Breaks Lodge. We ondernemen een tweede poging om het effect van een zonsondergang op de rode rotsen te aanschouwen. Weer mislukt, het blijft bewolkt.   

Thayne - Brian Head (Cedar Breaks NM)

We staan vandaag  om 8 uur op. Bedoeling is om 780 km te rijden. We rijden eerst een stukje en gaan dan op zoek naar ons ontbijt. Op zondag is er minder open, maar geen probleem: na wat zoeken vinden we een “wegrestaurant”. Amerika heeft op dat gebied – denk ik – toch wel een andere cultuur: niet te schatten wie daar allemaal zit te eten.  We krijgen elk een “super” portie aangeboden.

Na de Star Valley buigen we af naar Bear Lake, zogezegd om wat vogel spotting te doen maar daar komt maar weinig van in huis. We stoppen bijna niet. Na Bear Lake zien we het landschap veranderen van Alpien naar Mediterraan. Rond Salt Lake City zien we nog eventjes de bergen van de Olympische winterspelen van 2002 maar daarna zien we de omgeving verdorren en de temperatuur stijgen. We halen 101° F. Als we uitstappen voor een plasstop, valt de hitte op ons: “plof”.

In de omgeving van Cedar City, verlaten we de autoweg. We zitten op ongeveer 200 mijl van Las Vegas. Oei, het einde nadert… Een stijle klim brengt ons in Brian Head, ongeveer 3.000m hoog, onze eindbestemming van de dag. Het is er nog steeds behoorlijk warm. Na het avondmaal gaan Thibaut en Geert nog op zoek naar mooie beelden van Cedar Breaks, maar de zon wil niet mee. Voordeel van de verkenning is wel dat we morgen niet vroeg op moeten: de zon zal Cedar Breaks niet beschijnen voor 8 uur. 

Grand Teton NP (Moran) - Star Valley (Thayne)

We besloten gisteren om vroeg op te staan: als we Moose willen zien, moet het vandaag gebeuren. Om 7 uur staan we al aan het restaurant voor het ontbijt en kort daarna vertrekken we richting Grand Teton. Onze eerste stop is de Oxbow Overlook waar we niets zien. Net voor we vertrekken, fotograferen we de in de Snake River weerspiegelende Grand Teton (een berg van 4197). Op hetzelfde moment zien we een Moose de rivier oversteken. Van ver kunnen we enkele opnamen maken tot hij in het bos verdwijnt. We zoeken nog dapper een uurtje verder voor een tweede waarneming, maar we zien alleen nog Canadese kraanvogels. Voor de middag wandelen we nog naar het Leigh Lake waar we in het bos onder andere een slang zien. Na de picknick gaan we naar Jenny Lake waar het zeer toeristisch is. We laten ons overzetten en wandelen naar de Hidden Falls en het Inspiration Point. Van daaruit hebben we een schitterend zicht op het Jenny Lake en de wijde omgeving. We waren van plan om dan te voet terug te keren (een wandeling van 1,5 mijl) maar gemakzuchtig als we zijn, kiezen we  bij de terugtocht voor de boot. Het is ondertussen 85°F (goe warm) en al een klein voorsmaakje van wat ons in Utah en Arizona te wachten staat. Drinken is de boodschap! We bezoeken nog het Moose visitor center en daarna is het tijd voor een tweede Moose waarneming. Eerst gaan we terug tot aan Moran Junction waarbij we onderweg niets zien. Op de terugweg zien we Antilopen, kraanvogels en enkele bizons. Thibaut ziet in Kristofs boek “Wildlife in Yellowstone en Grand Teton”  dat de Moose – Wilson Road nog een mogelijkheid biedt. En inderdaad: als we enkele minuten rijden,  zien we auto’s langs de kant staan en even verder een Moose wijfje die pootje aan het baden is. We hebben alle tijd om er van dichtbij van te genieten. Hebben we geluk! Daarna is het tijd om over Jackson naar de Star Valley te rijden waar we overnachten. Iets voor 19 uur 30 komen we eraan. Goed op tijd om er eens een rustige avond van te maken.

Voor morgen staat er opnieuw een verbindingsetappe op het programma, maar we gaan eerst eens goed uitslapen. Na 2 dagen “wildlife” spotten in de vroege ochtend kan dit goed van pas komen. 

Yellowtone NP - Grand Teton NP (Moran)

Gezien we in het park slapen, willen we er vandaag eens extra vroeg invliegen en als echte "natuurpunters" gaan spotten. Om 6 uur vertrekken we al voor een tocht naar de Fishing Bridge en de Hayden Valley. We zien enkel bizons en ... maar genieten toch van de vroege ochtend. Het eerste zonlicht en de dampen boven het water zorgen voor mooie beelden. Op de terugweg naar ons ontbijt stoppen we ook aan de Mud Volcano Trail. Nadat we uitgecheckt zijn uit Yellowtone rijden we naar West Thumb Geyser Basin en bezoeken het gebied. Dit was ons laatste vulkanisch gebied in Yellowstone en nog steeds hebben we de veelkleurige grote pool nog steeds niet gevonden. We gaan een bookshop binnen en komen tot de conclusie dat we er de eerste dag aan voorbij gelopen zijn, maar door de mist zijn schoonheid niet konden inschatten. In plaats van direct naar Grand Teton te rijden, besluiten we een tweede poging te wagen. Na een halfuurtje rijden komen we aan bij de Grand Prismatic Spring: inderdaad hij is het. Al van ver zien we de opstijgende dampen in de zon alle kleuren aannemen.

De randen zijn een prachtig kleurenspel die we zelfs met groothoek onmogelijk in beeld kunnen brengen: zo groot is de pool. We besluiten naar een andere parking te rijden om de pool van op een nabij gelegen heuvel te bewonderen. Deze wandeling duurt misschien een uur, maar levert fantastische beelden op. We picknicken aan Old Faithfull en controleren ook nog eens de erupties van de geissers, maar we hebben geen geluk: de eerst volgende uren blijft het rustig in het park. Dan maar op naar Grand Teton waarbij we af en toe eens stoppen voor een viewpoint. Aan het Jackson Lake pikken we een terrasje en de Colter Bay Nature Trail mee. Er valt niet meer over te vertellen dan dat het een muggenwandeling was. Ondertussen is het na 17 uur en begint onze Moose koorts op te komen: op weg naar onze lodge in Moran stoppen we aan diverse overlooks, maar zonder succes. We checken in en vragen wanneer we het laatst in het restaurant binnen mogen. We vertrekken onmiddelijk voor een nieuwe sessie "Moose". Weer hebben we geen "Moose succes", maar we maken mooie beelden van verschillende bevers met jongen en een voorbij zwemmende pelikaan. Tevreden gaan we om 21 uur eten en sluiten zo onze dag af.