Las Vegas - België

Ook op zondag zijn we nog een dag in Las Vegas. De dag begint met lang slapen. Daarna gaan we zoals "echte" toeristen op de hop-on hop-off bus: pokkeduur en echt oppervlakkig. Deze bus brengt ons wel naar het beroemde Las Vegas welcome bord... op 200 meter van ons hotel. We stappen op verschillende plaatsen af om de "bezienswaardigheden" - allemaal hotels - te bezoeken. Het is al na 4 uur als we terug zijn in ons hotel. We gaan nog even zwemmen en daarna doen we nogmaals de Strip (te voet). We pikken de show van Tresure Island en uiteraard de beroemde fonteinshow van Palazzo hotel (opnieuw) mee. Op muziek van Bocelli (con te partiro) sluiten we aan de fontein onze vakantie af... Kan het symbolischer?

Ja, over de maandag kunnen we kort zijn: we zitten op het vlieg richting België... Het inleveren van de wagen verloopt heel soepel: gewoon de sleutels afgeven. Geen enkele opmerking en dat terwijl we er 31 dagen in geleefd hebben. Wat een verschil met IJsland. Ook op de luchthaven gaat alles veel vlotter dan in België: Instappen in Las Vegas en Chicago samen duurt minder lang dan uitstappen in België...

Beide landen wisten ons te boeien en we zagen veel moois... Besluiten in enkele woorden is moeilijk maar we blikken tevreden terug.

Tijd om de foto's en video's te verwerken... Dat wordt een enorme opdracht!

Grand Canyon NP - Las Vegas

De wekker staat om 5.45 uur want om 6.30 uur willen we de zonsopgang meemaken aan het Yopi point te bereiken na een ritje met de West Rim Shuttle. Helaas: het regent… Mieke zegt dat het al regent sinds 2 uur deze nacht. Vertrekken om een mooie zonsopgang heeft geen zin. We blijven ligggen. 45 minuten later, geen beterschap… Iemand zin om in de regen naar het Yopi point te gaan? Neen? We blijven liggen. 45 minuten later: het regent… Iemand zin? Neen? Uiteindelijk staan we half acht op, gaan ontbijten en draaien onze rug naar de Grand Canyon, op naar nieuwe horizonten… Er is ergens een spreuk van “steken waar de zon nooit schijnt”… Ontgoocheld over Grand Canyon NP gaan we – een stukje over route 66 -  naar Las Vegas. Het blijft regenen tot we een uur uit het National Park zijn.

Route 66 brengt ons enkele mooie fotostops. Vergane auto’s en servicestations, gerestaureerde auto’s… alles draait hier rond de vermaardheid van deze autoroute van Chicago naar Los Angeles. Uiteindelijk volgen we deze route een 100-tal km en middagmalen in een typisch Amerikaans wegrestaurantje. Dan is het niet ver meer naar Las Vegas maar aan de Hoover Dam staan we nog een uurtje in de file (onze eerste buiten de kijkfiles in Yellowstone).

We naderen Las Vegas vanuit de heuvels en zien ons hotel al vanuit de hoogte… De piramide van het Luxor hotel is er van ver uit te halen. Over de Las Vegas boulevard (zeg maar “de strip”) bereiken het hotel. Via de ingang kom je in de gokhal en dan pas kan je inchecken. Het duurt een tijd eer we onze kamer vinden: zo’n doolhof. Om 6 uur beginnen we onze avondwandeling, gewapend met statief en camera. We komen ogen te kort om de glitter en glamour te aanschouwen. Parijs lichtstad? Via corridors van over straat aanschouwen we lichtreclames in alle soorten en kleuren. We zien Parijs, Venetië, Rome. Zomers gekleed lopen de vrouwen op straat en overal staan verkopers water te verkopen want het is warm…

Elk hotel heeft honderden winkeltjes met merken die je bij ons alleen in de duurdere winkelstraten ziet. Aan het Belagio hotel is er om het half uur een show op het water met spuitende fonteinen, wat verder is er om het uur een spuwende vulkaan of een piratenshow. In Venetië varen de gondels… Het houdt niet op.

Moe gewandeld bereiken we opnieuw het hotel en gaan slapen. Uiteindelijk slenterden we meer dan 5 uur langs de strip.